5 τρόποι για να διδάξετε το σεβασμό στα παιδιά σας

5 τρόποι για να διδάξετε το σεβασμό στα παιδιά σας

Σεβασμός σημαίνει να τιμάμε τους άλλους ανθρώπους και να τους συμπεριφερόμαστε με προσοχή και ευγένεια. Ενώ ο όρος περιλαμβάνει τους καλούς τρόπους, ο πυρήνας της συμπεριφοράς πηγαίνει παραπέρα από την ευγένεια.

Προέρχεται από την πεποίθηση ότι οι άλλοι άνθρωποι αξίζουν τόσο όσο ο εαυτός μας. Τα παιδιά μαθαίνουν συνήθως να σέβονται τους κανόνες στο σπίτι και στο σχολείο, να μην κοροϊδεύουν τους φίλους τους και να χρησιμοποιούν ευγενικό λεξιλόγιο. Όμως, πώς μπορείτε εσείς ως γονείς να ενισχύσετε την αξία του σεβασμού στα παιδιά σας;

Υποστηρίξτε τα παιδιά σας
Ακόμα και τα μικρά παιδιά αξίζουν το σεβασμό. Δείξτε τους ότι νοιάζεστε για τα συναισθήματα και τις ανάγκες τους. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες που τα υποστηρίζουν είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν έναν υγιή αυτοσεβασμό, που θα τους ωθήσει να πιστέψουν στις ικανότητές τους, να κάνουν σωστές επιλογές για τον εαυτό τους και στη συνέχεια να μάθουν να σέβονται και τους γύρω τους.

Διδάξτε τα παιδιά από μικρή ηλικία
Τα παιδιά δεν γεννιούνται αλλά μαθαίνουν το σεβασμό από τους γονείς τους μέσω της μίμησης και της διδασκαλίας. Τα μικρά παιδιά θεωρούν ότι ο κόσμος, συμπεριλαμβανομένων των γονέων, υπάρχει για να καλύπτει τις ανάγκες τους. Καθώς αναπτύσσουν τις γλωσσικές και γνωστικές δεξιότητές τους, μπορείτε να τους διδάξετε ότι η άσχημη συμπεριφορά είναι απαγορευτική. Επίσης, δώστε ιδιαίτερη έμφαση στην ευγένεια και την ενσυναίσθηση. Χάρη σε αυτά τα πρώτα μαθήματα, ο σεβασμός για τους άλλους ανθρώπους θα αυξηθεί.

Επιβάλλετε όρια και κανόνεςΟι κανόνες αποτελούν απαραίτητη υπενθύμιση για τα παιδιά, ώστε να μπορούν να ελέγχουν την παρορμητικότητά τους. Καθορίστε λογικά όρια και αφήστε τα παιδιά να κατανοήσουν ποια είναι η συμπεριφορά που περιμένετε από εκείνα. Επιπλέον, γνωστοποιήστε στα παιδιά τις άμεσες συνέπειες, σε περίπτωση που παραβούν τους κανόνες. Ομοίως, συγχαρείτε τα όταν ακολουθούν κατά γράμμα τη συμπεριφορά που έχετε ορίσει ως πρέπουσα.

Διδάξτε στα παιδιά καλούς τρόπους
Η ευγένεια είναι το κλειδί που κάνει τα πάντα να λειτουργούν πιο ομαλά. Διδάξτε στα παιδιά τις μαγικές λέξεις «ευχαριστώ» και «παρακαλώ». Μπορείτε να προχωρήσετε ένα βήμα παραπέρα και να τους διδάξετε φράσεις όπως «Θα μπορούσα να…», «Με συγχωρείτε» και «Λυπάμαι πραγματικά». Αυτές οι φράσεις βοηθούν τα παιδιά να οικοδομήσουν υγιείς σχέσεις. Οι καλοί τρόποι στο τραπέζι είναι επίσης μια μορφή σεβασμού προς τους άλλους με τους οποίους μοιράζεστε το γεύμα. Επομένως, η εξάσκηση στο σπίτι την ώρα του φαγητού είναι απαραίτητη.

Γίνετε σωστό πρότυπο για τα παιδιά
Οι γονείς είναι τα βασικά πρότυπα για την υιοθέτηση σωστής συμπεριφοράς των παιδιών, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του σεβασμού. Ο τρόπος που οι μαμάδες και οι μπαμπάδες αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά θα συμπεριφερθούν στα άτομα του αντίθετου φύλου. Ωστόσο, υπάρχουν φορές που οι ενήλικες αποτελούν αρνητικό παράδειγμα, αν μιλούν με αγένεια στο σερβιτόρο ή αν οδηγούν εκνευρισμένοι.

ΠΗΓΗ http://www.infokids.gr

Δίδυμα και Δυσλεξία

Τι είναι η δυσλεξία και ποια τα κύρια χαρακτηριστικά της;

Η δυσλεξία είναι μια ειδική μαθησιακή δυσκολία με δυσχέρεια στην ανάγνωση (Δυσαναγνωσία), στην ορθογραφία (Δυσορθογραφία), στον προφορικό και γραπτό λόγο και στα μαθηματικά (Δυσαριθμησία). Τα δυσλεκτικά παιδιά έχουν υψηλό δείκτη ευφυίας και συνήθως υστερούν σε μεμονωμένα μαθήματα, στα προφορικά ή στα γραπτά. Τα αίτια της δυσλεξίας είναι οργανικά τα οποία αναφέρονται σε μια ελάχιστη νευρολογική δυσλειτουργία του εγκεφάλου ή έχουν γενετικό υπόβαθρο (π.χ. στο 1^ο, 2^ο και 15^ο χρωμόσωμα).

Δίδυμα και Δυσλεξία:

Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό, στα δίδυμα υπάρχει 50% πιθανότητα να κληρονομήσουν τη δυσλεξία (Αλαχιώτης, Στ., 2012). Εφόσον κάποιος από τους δύο γονείς έχει δυσλεξία ή κάποια άλλη μαθησιακή δυσκολία, η πιθανότητα για δυσλεξία στα μονοζυγωτικά δίδυμα προσεγγίζει το 68% και στα δίζυγωτικά το 38% (Davis, R., 1995 και Μαυρομμάτη, Δ. 2005). Οι πιθανότητες για δυσλεξία είναι ισχυρότερες στα μονοζυγωτικά δίδυμα σε σχέση με τα διζυγωτικά, καθώς τα μονοζυγωτικά βρίσκονται στον ίδιο σάκο οπότε είναι πιο επιρρεπή να κληρονομήσουν και τα δύο τη δυσλεξία.

 Χρήσιμες τεχνικές για τη θεραπεία της δυσλεξίας σε δίδυμα:

Οι παρακάτω τεχνικές είναι κατάλληλες για τα δίδυμα. Δεν έχει σημασία αν έχουν και τα δύο παιδιά δυσλεξία ή ένα από τα δύο, καθώς είναι ευχάριστες και χρειάζεται η συμμετοχή και των δύο παιδιών. Είναι εύκολες στη χρήση για να έχουν τη δυνατότητα, κυρίως οι γονείς να τις χρησιμοποιήσουν.

1. Παιχνίδια ομοιοκαταληξίας. Ο γονιός βρίσκει δισύλλαβες ή τρισύλλαβες λέξεις,  τις γράφει με μεγάλα γράμματα σε καρτέλες διαφόρων χρωμάτων και κάνει μια στήλη σε χαρτί Α4 με διάφορες λέξεις. Έπειτα, ρωτάει τα δίδυμα να βρουν με ποιες από τις παρακάτω λέξεις ομοιοκαταληκτούν  οι λέξεις που είναι γραμμένες σε καρτέλες. Π.Χ ) Η λέξη ‘σαπούνι’ με ποια από τις παρακάτω λέξεις ομοιοκαταληκτεί; Κουτάλι, πιρούνι, μαχαίρι
2. Ανάγνωση σχολικών ποιημάτων: Ο γονιός βρίσκει, ανάλογα με την ηλικία που βρίσκονται τα δίδυμα, διάφορα ποιήματα από βιβλία. Τα διαβάζει πρώτα εκείνος και ύστερα μαζί με τα δίδυμα χτυπούν παλαμάκια στις λέξεις που ομοιοκαταληκτούν και δυναμώνουν περισσότερο τη φωνή τους στο γράμμα που τονίζεται στη λέξη. 
3. Παιχνίδια όπου χρησιμοποιούνται όλες οι αισθήσεις: Ο γονιός μπορεί να βρει μιμητικά παιχνίδια, κασέτες με απλούς ήχους των γραμμάτων,  κάρτες με εικόνες των γραμμάτων, πλαστελίνη για την αφή των γραμμάτων, κουκλοθέατρο για αφήγηση διάφορων παραμυθιών. Όλα τα παραπάνω παιχνίδια χρειάζονται τη συμμετοχή παραπάνω από δύο παιχτών, οπότε είναι κατάλληλα για δίδυμα. 
4. Φωνολογικά παιχνίδια με συλλαβές και λέξεις: Ο γονιός μπορεί να βρει διάφορες λέξεις που μοιάζουν μεταξύ τους, όπως ‘χώμα – γόμα’, να τις διαβάσει και να ρωτήσει τα παιδιά τι άκουσαν. Επίσης, μπορεί να βρει ψευδολέξεις και πραγματικές λέξεις, όπως ‘φάλασσα και θάλασσα’ και να ρωτήσει τα παιδιά ποια είναι η σωστή λέξη. 
5. Παιχνίδια με τονισμό των λέξεων:  Ο γονιός δίνει το ίδιο κείμενο και στα δύο παιδιά και τους ζητάει, με ένα κόκκινο μαρκαδοράκι να βάλουν τόνους ή να τους διορθώσουν. Ύστερα, διαβάζουν το κείμενο και το συζητάνε. 
6. Παιχνίδια για τη μνήμη ακολουθιών: Ο γονιός αγοράζει τρία μεγάλα χαρτόνια. Με τη συμμετοχή των διδύμων, στο πρώτο χαρτόνι ο γονιός γράφει με μεγάλα γράμματα τις ημέρες της εβδομάδας. Δίπλα σε κάθε ημέρα γράφει σε μια με δύο γραμμές το πρόγραμμα των διδύμων. Στο δεύτερο χαρτόνι γράφει τις εποχές του χρόνου. Εκεί, το κάθε παιδί ζωγραφίζει κάτι που να έχει σχέση με την κάθε εποχή. Στο τρίτο χαρτόνι ο γονιός γράφει τους μήνες του χρόνου. Πάλι το κάθε παιδί ζωγραφίζει κάτι που να έχει σχέση με τον κάθε μήνα. Τα συζητάνε, μπορούν να δημιουργήσουν διάφορα παραμυθάκια για τους μήνες ή τις εποχές ή τις ημέρες της εβδομάδας και προσπαθούν να τα απομνημονεύσουν. Αφού μάθουν καλά τους μήνες του χρόνου, που είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι, έπειτα με τη βοήθεια του γονιού αντιστοιχούν τους μήνες στην κάθε εποχή του χρόνου.
7. Παιχνίδια μαθηματικών: Ο γονιός χρησιμοποιεί διάφορα οπτικά ερεθίσματα  και υλικά (όπως χαρτόνια, βόλους, φασόλια, βαζάκια, κουτιά ) σε συνδυασμό με λεκτική εκφορά, έτσι ώστε τα δίδυμα να μπορούν να κατανοήσουν τη χρησιμότητα κάθε αριθμητικής πράξης, να μάθουν να μετράνε με τη σειρά και ανάποδα και να λύνουν προβλήματα. Χρειάζεται μόνο λίγο παραπάνω φαντασία.
8. Παιχνίδια μνήμης: Υπάρχουν διάφορα παιχνίδια μνήμης, όπου ο γονιός μπορεί να τα βρει σε βιβλιοπωλεία ή καταστήματα παιχνιδιών. Τα συγκεκριμένα παιχνίδια βοηθούν τα παιδιά να εξασκήσουν τη μνήμη τους, την υπομονή τους, την επιμονή τους και την ικανότητά τους να συγκεντρώνονται. 

Οι όποιες μαθησιακές δυσκολίες δεν πρέπει να σταθούν εμπόδιο στη ζωή των παιδιών ούτε να πανικοβάλλουν τους γονείς. Ιδιαίτερα για τους γονείς που έχουν δίδυμα, είτε έχουν και τα δύο παιδιά δυσλεξία ή ένα από τα δύο είναι εξίσου αντιμετωπίσιμη η κατάσταση. Το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη, κατανόηση και η έγκαιρη διάγνωση των προβλημάτων. 

Ιωάννα Δημητριάδου

Η κα Δημητράδου είναι Ειδική Παιδαγωγός και συγγραφέας του eBook “Γραμματική με μια άλλη οπτική”

Αναδημοσίευση με την άδεια του συγγραφέα. Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο  http://www.mytwins.gr/

ΠΗΓΗ http://www.ikidcenters.com

 

Πηγαίνετε στην παραλία με τα παιδιά! Ποια είναι τα οφέλη για την υγεία τους;

Πηγαίνετε στην παραλία με τα παιδιά! Ποια είναι τα οφέλη για την υγεία τους;

Το καλοκαίρι έχει ξεκινήσει και πολλές είναι οι οικογένειες που έχουν ήδη κάνει το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα!Παρά το γεγονός ότι η προετοιμασία για την παράλια μπορεί να είναι κουραστική, θα διαπιστώσετε ότι τελικά αξίζει τον κόπο να το τολμήσετε μαζί με τα παιδιά σας.

Εκτός από τη διασκέδαση που προσφέρει στα μικρά, η εξόρμηση στην παραλία μπορεί να προσφέρει πολλά αναπτυξιακά οφέλη στο παιδί:

Εξερευνούν μέσω της αφής
Ως γονείς σίγουρα θα έχετε ξοδέψει μια περιουσία σε παιχνίδια και βιβλία που ενσωματώνουν διαφορετικές αισθητηριακές εμπειρίες, οι οποίες προωθούν τη βελτίωση των κινητικών δεξιοτήτων, την ευαισθητοποίηση για το πώς λειτουργεί ο κόσμος και τη διαδικασία εκμάθησης της γλώσσας. Η άμμος, οι πέτρες, τα κοχύλια, τα φύκια, το νερό ο αέρας και πλήθος άλλων ερεθισμάτων ενεργοποιούν τις αισθήσεις του παιδιού. Τα παιδιά λειτουργούν σαν επιστήμονες όταν μαθαίνουν μέσα από τις αισθήσεις τους και η παραλία μπορεί να αποτελέσει το ένα τέλειο εργαστήριο.

Ανακαλύπτουν τους ήχους
Δεν χρειάζεται να ξοδέψετε ένα σωρό λεφτά σε μηχανήματα που μιμούνται τους ήχους της θάλασσας. Απλώς αφήστε τα παιδιά σας να γνωρίσουν το πραγματικό φυσικό περιβάλλον! Ο ήχος των κυμάτων και του αέρα μπορεί να δημιουργήσει ένα γνώριμο ήχο για τα μωρά, θυμίζοντάς τους την περίοδο που βρίσκονταν μέσα στη μήτρα. Ποιος δεν θα ήθελε να επιστρέψει στην άνεση έστω και για λίγο;

Μαθαίνουν να αγαπούν το περιβάλλον
Έρευνες έχουν δείξει ότι η αγάπη για το περιβάλλον διαμορφώνεται από πολύ μικρή ηλικία και ότι η έκθεση σε υπαίθρια περιβάλλοντα όπως η παραλία, βοηθά τα μωρά και τα μικρά παιδιά να αναπτύξουν μια δια βίου εκτίμηση για τη φύση, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε χαμηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας και πιο υγιεινό τρόπο ζωής.

Πολλαπλά οφέλη για την υγεία
Το θαλασσινό νερό αποτελεί φυσική θεραπεία για τα παιδιά, αφού μπορεί να θεραπεύσει από τη βουλωμένη μυτούλα μέχρι το έκζεμα. Το νερό της θάλασσας περιέχει μαγνήσιο και έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι, που μπορεί να μειώσει τον ερεθισμό του δέρματος, ενώ η φυσική υγρασία της παραλίας μπορεί να βοηθήσει στην ενυδάτωση της βουλωμένης ρινικής διόδου.

Το φως του ήλιου θα τους κάνει καλό
Ενώ τα μωρά κάτω των έξι μηνών θα πρέπει απαραιτήτως να προστατεύονται σε σκιερά μέρη, μερικές φορές το ηλιακό φωςείναι σημαντικό για τα νήπια και τα μεγαλύτερα παιδιά, προκειμένου να παράγουν επαρκή αποθέματα βιταμίνης D. Όμως, ως γονείς δεν θα πρέπει να το παρακάνετε. Δέκα με δεκαπέντε λεπτά είναι αρκετά για τις περισσότερο φωτεινές αποχρώσεις του δέρματος, ενώ για τους πιο σκούρους τόνους επιτρέπεται λίγη παραπάνω έκθεση στον ήλιο.

Μαθαίνουν να εντυπωσιάζονται
Η παραλία είναι ένας νέος κόσμος για τα βρέφη και τα νήπια. Σκεφτείτε πώς μπορεί να αισθάνεται ένα παιδί, ενώ στέκεται μπροστά από την απεραντοσύνη της θάλασσας, κοιτάζοντας τον ορίζοντα. Αυτή η αίσθηση της κατάπληξης και του δέους, αποδεικνύεται ως μία σημαντική αναπτυξιακή εμπειρία που μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό κίνητρο για τη δια βίου μάθηση.

ΠΗΓΗ http://www.infokids.gr

Πώς θα κρατήσετε ασφαλή τα παιδιά στην θάλασσα τώρα που ξεκινούν τα καλοκαιρινά μπάνια

Τα καλοκαιρινά μπάνια στη θάλασσα είναι η χαρά των παιδιών, ταυτόχρονα όμως γεννούν και ανησυχία στους γονείς εξαιτίας των ατυχημάτων που μπορούν να συμβούν στην παραλία.

Ακολουθώντας, ωστόσο, ορισμένες απλές αλλά ουσιαστικές οδηγίες που προτείνουν οι ειδικοί -προπονητές κολύμβησης, παιδίατροι ναυαγοσώστες- μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να παίζει και να κολυμπά με ασφάλεια στη θάλασσα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, να θυμάστε πως πρέπει να κρατάτε την ψυχραιμία σας ό,τι και αν συμβεί στην παραλία!

Ελέγξτε την παραλία
O έλεγχος της παραλίας είναι η μεγαλύτερη υποχρέωσή σας όταν πηγαίνετε για μπάνιο με τα παιδιά. Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι ασφαλές μέρος για κολύμπι είναι πάντοτε αυτό που παρουσιάζει τους λιγότερους κινδύνους. Γι' αυτό, λοιπόν:
-Διαβάζετε τυχόν πινακίδες ή ρωτάτε το ναυαγοσώστη (αν υπάρχει) για τις ιδιαιτερότητες της περιοχής (ρεύματα, βράχια, επικίνδυνα ψάρια, μορφολογία βυθού). Εάν η παραλία δεν είναι οργανωμένη, ενημερωθείτε από τους ντόπιους ή τους άλλους λουόμενους.
-Ελέγξτε αν υπάρχει μεγάλη κίνηση σκαφών ή αν γίνονται θαλάσσια σπορ κοντά στην ακτή.
-Βλέπετε αν τα νερά είναι καθαρά (η γαλάζια σημαία στην παραλία εγγυάται την ποιότητα των νερών).

Δώστε τους σαφείς οδηγίες
Εάν η θάλασσα έχει βράχια, τότε επισημάνετε στα παιδιά να κολυμπούν σε απόσταση από αυτά. Διαφορετικά, ένα δυνατό κύμα μπορεί να τα σπρώξει προς τα βράχια και να τα τραυματίσει. Ακόμη, ζητήστε από τα μεγαλύτερα παιδιά να βουτούν με τα πόδια και όχι με το κεφάλι, ιδιαίτερα αν δεν γνωρίζετε καλά τα νερά. Για τον ίδιο λόγο, ζητήστε από τα παιδιά να αποφεύγουν τα σπρωξίματα μέσα στο νερό. Τέλος, αν η θάλασσα έχει κύμα, πείτε στα παιδιά να κολυμπούν με την πλάτη προς την ακτή, ούτως ώστε να μην καλυφθούν ξαφνικά από τα κύματα και τρομάξουν.

Θέστε όρια
Ορίστε με σαφήνεια στο παιδί μέχρι πού επιτρέπεται να κολυμπάει, π.χ. «Μέχρι εκείνη τη σημαδούρα». Μπορεί να πάει πιο βαθιά μόνο εάν κολυμπάτε δίπλα του και είστε σίγουροι ότι μπορείτε να το βοηθήσετε. Εάν το παιδί είναι παρορμητικό, να είστε ακόμη πιο αυστηροί στα όρια που θα θέσετε. Επίσης, πρέπει να είστε προσεκτικοί και με τα παιδιά που πηγαίνουν κολυμβητήριο! Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι γονείς συχνά υπερεκτιμούν τις ικανότητες των παιδιών τους όταν αυτά πηγαίνουν κολυμβητήριο, με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν την επιτήρησή τους.

Να είστε κοντά τους
Τα παιδιά πρέπει να συνοδεύονται από έναν ενήλικο στη θάλασσα. Ποτέ μην τα εμπιστεύεστε σε μεγαλύτερα παιδιά. Επίσης, όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο πιο κοντά του πρέπει να είστε. Στα μικρά παιδιά (π.χ. 3 χρονών) συνιστάται η επίβλεψη αφής - δηλαδή, να μπορείτε να πιάσετε το παιδί ανά πάσα στιγμή απλώνοντας το χέρι σας, ακόμη και αν βρίσκεται στην ακροθαλασσιά.

Πότε να μάθει κολύμπι το παιδί;
Σύμφωνα με τις συστάσεις της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, τα παιδιά μέχρι τα τέταρτα γενέθλιά τους δεν είναι εξελικτικά έτοιμα να κάνουν μαθήματα κολύμβησης. Μέχρι τότε, ωστόσο, μπορούν να συμμετέχουν σε προγράμματα κινητικής αγωγής στο νερό (π.χ. baby swimming). Ωστόσο, οι γονείς δεν πρέπει να εφησυχάζουν ότι το παιδί τους είναι ασφαλές στο νερό επειδή έχει συμμετάσχει σε τέτοιου είδους μαθήματα!

Το παιδί παρασύρθηκε από τα κύματα!
Εάν πρόκειται για μικρό παιδί (π.χ. 2-3 χρονών), μπαίνετε αμέσως στη θάλασσα και το βγάζετε έξω. Εάν όμως το παιδί έχει παρασυρθεί στα βαθιά, το βοηθάτε μόνο εφόσον ξέρετε τον τρόπο. Oι ναυαγοσώστες επισημαίνουν ότι ο βασικός κανόνας της διάσωσης είναι ότι ποτέ δεν προσεγγίζει ο διασώστης το θύμα σώμα με σώμα. Πάντοτε του δίνει κάτι να πιαστεί (π.χ. ένα σκοινί, μια πετσέτα, ένα αναποδογυρισμένο κουβαδάκι, μια σανίδα), ώστε να το τραβήξει έξω. Εάν το παιδί έχει χάσει τις αισθήσεις του, δώστε του τις πρώτες βοήθειες:
-Ξαπλώστε το στην άμμο και καλέστε αμέσως για βοήθεια (το ναυαγοσώστη ή το 166).
-Βάζετε το πρόσωπό σας κοντά στη μύτη και το στόμα του για να δείτε αν αναπνέει.
-Εάν αναπνέει, το γυρίζετε στο πλάι (πλάγια θέση ασφαλείας) και περιμένετε να συνέλθει, παρακολουθώντας το μέχρι να έρθει η βοήθεια.
-Εάν δεν αναπνέει, τότε βάζετε το ένα σας χέρι στο μέσο του στέρνου κάτω από τη νοητή γραμμή που σχηματίζουν οι θηλές και κάνετε 30 μαλάξεις μετρώντας ως εξής: «και 1, και 2, και 3... και 30». Κάθε 30 μαλάξεις κάνετε δύο τεχνητές αναπνοές: Ανασηκώνετε το πιγούνι του παιδιού, κλείνετε τη μύτη του και ανοίγετε το στόμα του. Εισπνέετε βαθιά και εκπνέετε στο στόμα του. Στη διάρκεια ενός λεπτού πρέπει να επαναλάβετε τρεις φορές αυτή τη διαδικασία. Σταματάτε μόνο αν το παιδί συνέλθει ή έρθει η βοήθεια.

Να φάει ένα σάντουιτς
Τα παιδιά πρέπει να μπαίνουν στο νερό όταν έχει τελειώσει η διαδικασία της πέψης, δηλαδή τέσσερις ώρες μετά το γεύμα (τόσες ώρες χρειάζονται για την πέψη ενός γεύματος με κρέας). Διαφορετικά, υπάρχει πάντα ο σοβαρότατος κίνδυνος της εισρόφησης θαλάσσιου νερού στους πνεύμονες. Για τον ίδιο λόγο, μη δίνετε στο παιδί σάντουιτς ή πολλά φρούτα (που πέπτονται δύσκολα) ενώ κάνει ακόμη μπάνιο. Βέβαια, το τι συνιστά γεύμα προς αποφυγή στην παραλία εξατομικεύεται ανάλογα με την ηλικία και τις διατροφικές συνήθειες κάθε παιδιού, π.χ. ένα απλό σάντουιτς με τυρί μπορεί να αποτελεί πλήρες γεύμα για ένα παιδί δύο χρονών, όχι όμως και για ένα παιδί 11 χρονών. Πάντως, εάν το παιδί φάει κανονικό γεύμα στην παραλία (ακόμη και σε σάντουιτς), δεν πρέπει να ξαναμπεί στο νερό πριν περάσουν 3-4 ώρες.

Μην εμπιστεύεστε τα μπρατσάκια
Ακόμη και αν τα παιδιά φορούν μπρατσάκια ή σωσίβιο, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείτε να τα αφήσετε χωρίς επίβλεψη στο νερό, επειδή τα φουσκωτά βοηθήματα δεν αποτελούν σωστικά μέσα. Απεναντίας, με ένα ελαφρύ ρεύμα αέρα το παιδί με τα μπρατσάκια μπορεί να παρασυρθεί μακριά μέσα στο νερό. Γι' αυτό και συστήνουν τα παιδιά να εμπιστεύονται τις δικές τους δυνάμεις. Εάν πάντως θέλετε το παιδί να έχει ένα βοήθημα, προτιμήστε τα κολυμβητικά σωσίβια επίβλεψης ή τα κολυμβητικά γιλέκα (πωλούνται κυρίως σε καταστήματα με αθλητικά είδη).

Τι να πείτε στα παιδιά πριν πάτε στη θάλασσα
• Εάν κάποιο παιδί κινδυνεύει, να φωνάξουν αμέσως έναν ενήλικο ή το ναυαγοσώστη. Να μην επιχειρήσουν να το βοηθήσουν μόνα τους.
• Να μην υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους μέσα στο νερό και να μην απομακρύνονται ποτέ από το σημείο της παραλίας όπου βρίσκεστε.
• Να κολυμπούν πάντα κοντά σας και να μην μπαίνουν ποτέ στο νερό μόνα τους ή χωρίς να σας το πουν.
• Να μη φωνάζουν «βοήθεια» χωρίς λόγο, παρά μόνο όταν έχουν σοβαρό πρόβλημα, π.χ. όταν νιώθουν ότι δεν μπορούν να φτάσουν κολυμπώντας μόνα τους στην ακτή.

Πηγή: http://www.mothersblog.gr/eimai-mama/item/17884-pos-tha-kratisete-asfali-ta-paidia-stin-thalassa#ixzz34h8TTGHI

Σεξουαλικότητα και άτομα με νοητική υστέρηση

Σεξουαλικότητα και άτομα με νοητική υστέρηση



Με ανεπίσημο τρόπο, η εκπαίδευση σχετικά με την σεξουαλικότητα ξεκινάει από πολύ νωρίς στην ζωή ενός ανθρώπου. Τα παιδιά λαμβάνουν συνεχώς μηνύματα από την καθημερινή έκθεσή τους για συνήθειες και συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω τους. Η σεξουαλική εκπαίδευση, όμως, είναι κάτι περισσότερο από την σωματική έκφραση. Περιλαμβάνει την αύξηση της αυτοεκτίμησης, διευκολύνει τις διαπροσωπικές σχέσεις, προετοιμάζει για την βίωση διαφόρων εμπειριών όπως το φλερτ και ο γάμος. Σε αντίθεση με τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης, τα παιδιά με νοητική υστέρηση είναι λιγότερο πιθανό να έρθουν σε επαφή με βιβλία, περιοδικά ή ανθρώπους που θα τους μιλήσουν για την σεξουαλικότητα. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Χρειάζονται τα άτομα με νοητική υστέρηση να γνωρίζουν για την σεξουαλικότητα;

Όντας και αυτοί άνθρωποι, τα άτομα με νοητική υστέρηση έχουν το δικαίωμα στην συναισθηματική ικανοποίηση που προσφέρει ο έρωτας και στην κοινωνικά αποδεκτή σεξουαλική έκφραση. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ανάλογης του αναπτυξιακού επιπέδου και των νοητικών ικανοτήτων των συγκεκριμένων ατόμων είναι ουσιαστική καθώς προσθέτει στην ζωή τους ποιότητα με το να υιοθετούν έναν υγιή σεξουαλικό τρόπο, αλλά και ταυτόχρονα αποφεύγοντας το ρίσκο για σεξουαλική κακοποίηση, μετάδοση αφροδίσιων νοσημάτων, ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και άλλων προβλημάτων.
Μύθοι σχετικά με τη νοητική υστέρηση.
Ακόμη και σήμερα κυκλοφορούν ευρύτατα διάφοροι μύθοι για τα άτομα με σύνδρομο down όπως ότι είναι εντελώς αθώα (και δεν θα σκέφτονταν ποτέ το σεξ), παραμένουν παντοτινά παιδιά (και άρα δεν έχουν σεξουαλικές επιθυμίες) ή, από την άλλη, ότι έχουν ιδιαιτέρως αυξημένες σεξουαλικές ορμές και δεν μπορούν να ελέγξουν τους εαυτούς τους. Οι συγκεκριμένοι μύθοι δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με τη νοητική αναπηρία και μπορεί να εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς. Για παράδειγμα, ο τελευταίος μύθος είναι πιθανό να δημιουργήθηκε σε μια εποχή όπου τα άτομα με αναπηρία έμεναν σε ιδρύματα αρρένων και θηλέων αντίστοιχα και δεν είχαν καθόλου ερεθίσματα αυτού του είδους. Έτσι, μπορεί να δημιουργήθηκε για να νομιμοποιήσει την σεξουαλική κακοποίηση από το προσωπικό και/ή την στείρωση ως μέσα κοινωνικού ελέγχου. Ένας άλλος χαρακτηριστικός μύθος είναι αυτός της γονιμότητας. Συγκεκριμένα, πιστεύεται ότι οι άντρες με νοητική υστέρηση δεν είναι γόνιμοι και ότι οι αντίστοιχες γυναίκες έχουν αυξημένα ποσοστά να αποκτήσουν παιδιά με γενετικές ανωμαλίες. Μπορεί αυτές οι αντιλήψεις να είναι αληθείς, ωστόσο η έρευνα στο χώρο είναι ακόμη περιορισμένη και βασίζεται στις εποχές όπου τα άτομα με νοητική υστέρηση ζούσαν σε ιδρύματα, κάτω από άθλιες συνθήκες. Υπάρχουν εντούτοις αναφορές αντρών με σύνδρομο down που υπήρξαν πατέρες (αν και τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν χαμηλά ποσοστά γονιμότητας) και ακόμη περισσότερες αναφορές γυναικών που απέκτησαν "φυσιολογικά" παιδιά. Αντίθετα, λοιπόν, με όλους τους παραπάνω μύθους η πραγματικότητα δείχνει ότι τα άτομα με νοητική αναπηρία περνούν από το εφηβικό στάδιο ανάπτυξης (με ότι αυτό συνεπάγεται) και βιώνουν όλα τα συναισθήματα και επιθυμίες για οικειότητα και σεξουαλική επαφή.
Πως τα παιδιά με νοητική υστέρηση μαθαίνουν για την σεξουαλικότητα;
Με τον ίδιο τρόπο όπως τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης. Ωστόσο η ανάπτυξη της σεξουαλικής αφύπνισης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως το είδος και το βαθμός της νοητικής αναπηρίας, οι ατομικές ικανότητες για μάθηση, οι συνήθειες της οικογένειας και της κοινότητας κ.τ.λ. Η εμμηνόρροια των κοριτσιών με σύνδρομο down δεν διαφέρει από αυτήν των κοριτσιών τυπικής ανάπτυξης. Η αύξηση τις τριχοφυΐας και η αλλαγή της φωνής γίνεται με τον ίδιο τρόπο στα αγόρια με σύνδρομο down όπως και στα αγόρια τυπικής ανάπτυξης. Η σεξουαλικότητα είναι κοινή και στις δύο περιπτώσεις, απλά στην περίπτωση της αναπηρίας θα υπάρξει κάποια καθυστέρηση χρονικά.

Υπηρεσίες υγείας
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες με σύνδρομο down χρησιμοποιούν ελάχιστα τις γυναικολογικές υπηρεσίες σε σχέση με τις γυναίκες του γενικού πληθυσμού. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα έχουν δημιουργηθεί στο εξωτερικό ειδικές κλινικές για ενήλικες με σύνδρομο down, όπου οι γυναίκες μπορούν να μάθουν πως να εξετάζουν από μόνες τους τα στήθη τους για πιθανή ύπαρξη καρκίνου, καθώς και για την αναγκαιότητα των συχνών γυναικολογικών εξετάσεων. Ανάλογη εκπαίδευση φυσικά δίνεται και στους άντρες με νοητική υστέρηση. Στην Ελλάδα τι συμβαίνει;

Μπορούν τα άτομα με νοητική υστέρηση να φλερτάρουν;
Το φλερτ είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της εφηβικής κοινωνικής ανάπτυξης. Δεδομένου, επομένως, ότι τα άτομα με νοητική υστέρηση περνούν το στάδιο της εφηβικής ανάπτυξης, βιώνουν και αυτά την ανάγκη για φλερτ. Οι κοινωνικές δεξιότητες που είναι απαραίτητες για το φλερτ μπορούν να μαθευτούν ως μέρος της εκμάθησης των βασικών κοινωνικών δεξιοτήτων.
Και με τον γάμο τι γίνεται;
Ο γάμος ατόμων με νοητική αναπηρία στο εξωτερικό είναι μία πραγματικότητα. Έρευνες έχουν δείξει ότι η πλειοψηφία των γάμων γίνονται από άτομα με μέτρια νοητική υστέρηση. Οι πιο προβληματικοί γάμοι υπάρχουν σε ζευγάρια όπου και οι δύο έχουν νοητική υστέρηση. Αντίθετα, τα άτομα με νοητική αναπηρία που παντρεύονται άτομα χωρίς αναπηρία ζουν σε περιβάλλοντα συνεχούς υποστήριξης και σε ορισμένες περιπτώσεις ελέγχονται από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Στην χώρα μας όπου το σεξ είναι θέμα ταμπού, ο γάμος φαντάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Ποιοι είναι οι αντίλογοι των γονέων παιδιών με νοητική αναπηρία;
Ο αντίλογος πολλών γονέων έχει τον τίτλο "σεξουαλική κακοποίηση". Πράγματι, το ρίσκο σεξουαλικής κακοποίησης σύμφωνα με έρευνες είναι 4 φορές μεγαλύτερο στα άτομα με αναπηρία και ακόμη μεγαλύτερο στα άτομα με νοητική υστέρηση. Οι λόγοι σύμφωνα με τους οποίους τα άτομα με νοητική αναπηρία είναι πιο επιρρεπή στην σεξουαλική κακοποίηση είναι πολλοί και περιλαμβάνουν την απομόνωση, την έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων, τις μικρές ομάδες συνομηλίκων και τις περιορισμένες υπηρεσίες υποστήριξης. Η μοναξιά και η ματαίωση μπορεί να οδηγήσει το άτομο στην αποδοχή οποιασδήποτε μορφής προσοχής, είτε είναι θετική είτε αρνητική. Για άλλη μια φορά πρέπει να καταστεί σαφές ότι είναι σημαντική η σεξουαλική εκπαίδευση από πολύ νωρίς και μάλιστα με τρόπο ανάλογο των νοητικών ικανοτήτων και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει το άτομο. Στα άτομα με βαριά νοητική υστέρηση μάθετε να λένε "όχι" σε ένα μη επιθυμητό άγγιγμα. Στα άτομα με μέτρια νοητική υστέρηση εφαρμόστε το παιχνίδι του κύκλου εγγύτητας. Ζωγραφίστε στο πάτωμα ομόκεντρους κύκλους οι οποίοι θα αναπαριστούν τις διαπροσωπικές σχέσεις και την φυσική εγγύτητα. Έτσι, θα μπορέσουν να μάθουν τις κατάλληλες συμπεριφορές για κάθε κύκλο οικειότητας και εφιστάτε η προσοχή σε ορισμένους φίλους που θέλουν να έρθουν πιο κοντά από όσο πρέπει. Ένα άλλο σημείο για το οποίο οι γονείς διαφωνούν ως προς την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους είναι οι αυξημένες πιθανότητες μετάδοσης σεξουαλικών νοσημάτων. Έρευνες δείχνουν ότι η πιθανότητα εμφάνισης του ιού HIV σε άτομα με νοητική υστέρηση είναι το ίδιο αυξημένη, όσα στα "φυσιολογικά" άτομα. Για να μειωθούν, επομένως, οι πιθανότητες η λύση δεν είναι να εμποδίσουμε τα άτομα από το να συνευρεθούν σεξουαλικά. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η διαπαιδαγώγηση σχετικά με τις διαθέσιμες αντισυλληπτικές μεθόδους όπως είναι το προφυλακτικό αποτελεί την καλύτερη λύση. Οι γονείς μπορεί να νιώθουν άβολα με το να συζητάνε τέτοια θέματα με τα παιδιά τους. Για αυτό είναι αναγκαίο οι επαγγελματίες υγείας να προσφέρουν τις απαραίτητες πληροφορίες, χωρίς να κρίνουν στους γονείς προκειμένου να τους βοηθήσουν σε αυτό το τόσο σημαντικό τους έργο.
Εν κατακλείδι, τα άτομα με νοητική υστέρηση είναι και αυτά άνθρωποι με επιθυμίες και ανάγκες, όπως είναι αυτή του σεξ. Φροντίστε να τα εκπαιδεύσετε κατάλληλα όπως θα κάνατε με κάθε άλλο παιδί, έχοντας πάντα υπόψη σας ότι κάποια στιγμή παύουν να είναι παιδιά...


Σημείωση: Στο παρακάτω λινκ μπορείτε να διαβάσετε για την ιστορία δύο ατόμων με σύνδρομο down που ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν με την υποστήριξη και συμπαράσταση των οικογενειών τους.
http://abcnews.go.com/Health/MindMoodNews/syndrome-couples-marry-live-longer-face-questions-sex/story?id=11862336#.UHbZlcUzzIc
Γράφτηκε από Μαριάνθη Σπουργίτη

ΠΗΓΗ http://eidikiagogimeaplalogia.blogspot.g

Πώς να μαθαίνουν τα παιδιά τα γεννητικά όργανα

Ένα πρωινό του Μάρτη, η Kate Rohdenburg, σύμβουλος πρόληψης σεξουαλικής κακοποίησης, βρέθηκε σε μία τάξη μαθητών της Α’ Δημοτικού. Στα χέρια της κρατούσε δύο πλαστικές κούκλες, που κάθε μία φορούσε ένα μικρό πανί για εσώρουχο.

Είχε ήδη καλύψει τα βασικότερα θέματα στην πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης – τη συγκατάθεση, την ενσυναίσθηση, τα δικαιώματα που έχουν στο σώμα τους και την ιδιωτικότητα.

«Ποια μέρη του σώματος είναι κοινά στις δύο κούκλες;» ρωτάει η Rohdenburg τα εξάχρονα παιδιά.

«Το πρόσωπο! Η μύτη! Η κοιλιά! Το στόμα! Τα δάχτυλα!» φωνάζουν εκείνα.

«Όλοι έχουμε καρδιά!» λέει ένα άλλο.

 «Έχουν και οι δύο πέος!» φώναξε ένα τρίτο, και όλοι ξέσπασαν σε γέλια.

«Έτσι λες;» ρώτησε η Rohdenburg. «Έχουν όλοι ένα πέος;»

«Όχιιιιι!» γέλασαν τα παιδιά αποδοκιμαστικά.

Η Rohdenburg και άλλοι εκπαιδευτικοί θεωρούν πως το να μαθαίνεις τις «τυπικές» ονομασίες για τα μέρη του σώματος, είναι πολύ σημαντικό. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν τους σωστούς όρους της ανατομίας, ανάλογα με την ηλικία τους, λέει η Laura Palumbo, ειδικός πρόληψης στο National Sexual Violence Resource Center (NSVRC). Αυτό ενισχύει τη θετική εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, την αυτοπεποίθηση και την επικοινωνία γονιών και παιδιών. Αποθαρρύνει τους δράστες και σε περίπτωση κακοποίησης, βοηθά τα παιδιά και τους ενήλικες να χειριστούν το θέμα και να διηγηθούν το περιστατικό.

Παρά τις αποδείξεις σχετικά με την αξία που έχει η χρήση αυτών των λέξεων για να προστατεύσει τα παιδιά, μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα. Ένας καθηγητής βιολογίας στο Idaho που ανέφερε τη λέξη «αιδοίο» στην τάξη του βρέθηκε αντιμέτωπος με κατηγορίες από τους γονείς των μαθητών. Μια μητέρα φώναξε στη σύμβουλο που εκπαίδευε μια τάξη μαθητών πρώτης δημοτικού πως η σύμβουλος «κατέστρεψε την αθωότητα» της κόρης της, όταν χρησιμοποίησε τη λέξη πέος.

Γίνεται όλο και πιο κατανοητό σε εκπαιδευτικούς – και γονείς – όμως πως εξηγώντας την ανθρώπινη ανατομία στα παιδιά με απλές και σωστές λέξεις, μπορεί να τα βοηθήσει στη ζωή τους.«Χρειάζεται όλοι οι ενήλικες να συμβάλλουν στο να έχουν τα παιδιά μία σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση», αναφέρει η Palumbo. «Και το πρώτο βήμα είναι τα μέρη του σώματος». Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς θα πρέπει να επικοινωνούν με ακρίβεια, χωρίς να νιώθουν ντροπή ή να στιγματίζονται, συμπληρώνει. Βοηθά τα παιδιά «που έχουν σημαντικές ερωτήσεις σε θέματα υγείας ή που είχαν μία εμπειρία που τους ανησυχεί» να συζητήσουν με τους γονείς τους τον προβληματισμό τους», είτε το παιδί είναι 7 είτε 17. Οι γονείς είναι πράγματι οι πιο σημαντικοί δάσκαλοι για τα παιδιά,  σημειώνει η Palumbo, αλλά δεν είναι δυστυχώς το σπίτι όλων των παιδιών το πιο ασφαλές και φιλόξενο περιβάλλον. Μία έρευνα υποδεικνύει πως το 34% των παιδιών που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά κακοποιήθηκε από κάποιο μέλος της οικογένειας. Την ίδια στιγμή, ένας στους δέκα μαθητές αναφέρει να πέφτει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από εργαζόμενους στο σχολείο, κατά κύριο λόγο δασκάλους και προπονητές.

Ο Anthony Rizzuto, Ph.D, παιδοψυχολόγος επικεφαλής της εφαρμογής της προληπτικής εκπαίδευσης σε καθολικά σχολεία της Βοστώνης, όπου το πρόβλημα της κακοποίησης ήταν έντονο, αναφέρει: «Υπάρχει πολύς θυμός εκεί έξω πολλή δυσπιστία. Στην έρευνά μας περιγράφουμε πώς η χρήση σωστών ανατομικών όρων δίνει στα παιδιά τη γλώσσα της επικοινωνίας που χρειάζονται για να αναφέρουν το οτιδήποτε, ιδίως αν πρόκειται για την αστυνομία ή τις κοινωνικές υπηρεσίες». Παρόλο που είναι δύσκολο να αξιολογήσει κανείς το αντίκτυπο της εκμάθησης των κατάλληλων όρων μέσα στα πλαίσια των προγραμμάτων αυτών «τα παιδιά μαθαίνουν πως το σχολείο και η εκκλησία αποτελούν ένα ασφαλές περιβάλλον για να εκμυστηρευτούν μια εμπειρία τους και οι άνθρωποι εκείνοι θα ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να σταματήσουν το πρόβλημα». Και όντως από την παρακολούθηση των συζητήσεων με τους γονείς, πολλά παιδιά ένιωσαν πιο άνετα να μοιραστούν προσωπικά θέματα με δασκάλους και γονείς».

Πίσω στην αίθουσα, η Rohdenburg είχε ακόμη στα χέρια της τις δύο κούκλες. «Τα μωρά έχουν κάποια μέρη στο σώμα τους που είναι ίδια και κάποια που είναι διαφορετικά», είπε. «Με την πάνα που φοράνε είναι δύσκολο να καταλάβεις ποια μέρη είναι διαφορετικά – εκτός και αν ξέρουμε το απόκρυφο σημείο του μωρού. Γιατί τα λέμε «απόκρυφα»»;

«Γιατί είναι!» απαντούν τα παιδιά.

Κι εδώ βρίσκεται η καρδιά του ζητήματος της πρόληψης της σεξουαλικής κακοποίησης: Οι σύμβουλοι πρόληψης σεξουαλικής κακοποίησης συνιστούν πως τα παιδιά θα πρέπει να καταλαβαίνουν πως τα «απόκρυφα» μέρη του σώματός τους είναι για να τα κρατάνε κρυφά και δεν πρέπει να τα αγγίζει κάποιος άλλος. Θέλουν όμως επίσης να αισθάνονται άνετα να μιλούν για αυτά χρησιμοποιώντας τις σωστές λέξεις και όχι ευφημισμούς. «Δεν θέλουμε να τους δώσουμε την ιδέα πως θα υπάρξει πρόβλημα αν ρωτήσουν για σεξουαλικά θέματα και θέματα υγείας», λέει η Palumbo. Όταν κάποιος κατηγορεί έναν δάσκαλο που χρησιμοποιεί τη λέξη «αιδοίο», δίνει την εικόνα στα παιδιά πως ερωτήσεις επάνω σε τέτοια θέματα τιμωρούνται.

Οι ειδικοί σημειώνουν πως η χρήση των σωστών όρων είναι απλά ένα μικρό κομμάτι ενός πολύπλοκου παζλ. Ιδανικά, τα μοντέλα πρόληψης θα πρέπει να εφαρμόζονται συστηματικά, με την εκπαίδευση του προσωπικού των σχολείων.

Όταν η Rohdenburg άλλαξε στις κούκλες τις πάνες «γιατί τα μωρά χρειάζονται βοήθεια σ’ αυτό», κράτησε μία προσεκτικά στηρίζοντας στα χέρια της το λαιμό και το κεφάλι της και την έδειξε στα παιδιά.

«Πέος!» φώναξαν αυτά, βλέποντας το μωρό που δεν είχε πια πάνα.

Κρατώντας το δεύτερο: «Αιδοίο!» φώναξαν με χαρά.

«Κάποιες φορές γελάμε γιατί δε μιλάμε συχνά για το αιδοίο και το πέος». «Αλλά είναι κι αυτά μέρη του σώματος», εξηγεί, «απόκρυφα μέρη του σώματος».

πηγή: theatlantic.com-http://www.eimaimama.gr

MotionSavvy, το app για tablet που διαβάζει την νοηματική

πάρχουν πάρα πολλές εφαρμογές για τα tablet οι οποίες είναι κυρίως για να «σκοτώνεις» την ώρα σου, αλλά υπάρχουν και εφαρμογές οι οποίες μπορούν να κάνουν την ποιότητα ζωής κάποιων ανθρώπων καλύτερη. Μια τέτοια είναι το MotionSavvy η οποία έχει σχεδιαστεί για να διαβάζει τα σύμβολα της νοηματικής.

Πριν από λίγο καιρό είδαμε και το πρώτο κινητό με σύστημα Braille για άτομα με προβλήματα όρασης.

Η ομάδα αποτελείται από 6 άτομα τα οποία έχουν προβλήματα ακοής, πράγμα που τους κινητοποίησε να φτιάξουν μια εφαρμογή, η οποία θα χρησιμοποιεί τον αισθητήρα κινήσεων Leap Motion accelerator AXLR8R, με την οποία θα αναγνωρίζει τις κινήσεις των χεριών σε τρισδιάστατο χώρο.

Η κύρια λειτουργία του MotionSavvy είναι να μεταφράζει την Αμερικανική νοηματική σε γραπτό αγγλικό κείμενο. Μπορεί να κάνει και το αντίστροφο. Για παράδειγμα αν κάποιος θέλει να επικοινωνήσει μαζί σου, μπορεί απλά να δείξει το μήνυμα με την νοηματική στην εφαρμογή και αυτή θα το μεταφράσει σε γραπτό λόγο.

Η εφαρμογή έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει, καθώς αυτή την στιγμή αντιλαμβάνεται 100 λέξεις. Αυτοί που αναπτύσσουν την εφαρμογή πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να μαζέψουν τα κεφάλαια που χρειάζονται για να εξελίξουν των κώδικα ώστε να αντιλαμβάνεται εκτενές λεξιλόγιο της νοηματικής.

Μέχρι στιγμής 800 δοκιμαστές έχουν δηλώσει ενδιαφέρον για την δοκιμαστική έκδοση και η εταιρεία πιστεύει ότι θα έχει το προϊόν έτοιμο για τον Σεπτέμβριο του 2015. Όσο για την την τιμή, θα κοστίζει 600$ (ένα windows tablet) και 20$ συνδρομή τον μήνα για το app. O τελικός σκοπός είναι να δημιουργήσουν εφαρμογές για iOS και Android πλατφόρμες, ώστε οι χρήστες να χρησιμοποιούν την συσκευή της επιλογής τους.

Πηγή : techblog.gr

Το πρόγραμμα ΑΒΑ-Lovaas

ABA-Lovaas (Άμπα - Λόβας)

Το πρόγραμμα ΑΒΑ-Lovaas (μεταφράζεται "Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς" του Καθηγητή Λόβας, προφέρεται δε: Άμπα ή Έι Μπι Έι) αποτελεί μία ευρέως διαδεδομένη πρώιμη εντατική παρέμβαση σε παιδιά με αυτισμό. Από αυστηρά ατομικό, αρχικά, το πρόγραμμα στοχεύει στη γενίκευση των γνώσεων με τη βοήθεια των γονέων ενώ αργότερα συνεχίζεται στο σχολείο. Το πρόγραμμα ABA-Lovaas (Lovaas' Applied Behavioural Analysis) υλοποιήθηκε από τον Δρ. Ivar Lovaas στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA) των ΗΠΑ. Πολύ συχνά η αρχική εκπαίδευση στο πρόγραμμα γίνεται σε κάποιον χώρο κοντά στο φυσικό περιβάλλον του παιδιού (πιθανώς στο δωμάτιό του παιδιού) με διάρκεια από 10 έως 40 ώρες την εβδομάδα. Η πρώιμη εντατική παρέμβαση στα αυτιστικά παιδιά είναι μία θεραπευτική προσέγγιση του αυτισμού, που έχει παρουσιάσει θεαματικά αποτελέσματα στη θεραπεία της αυτιστικής διαταραχής. Μελέτες της τελευταίας εικοσαετίας έχουν υπογραμμίσει τα σημαντικά αποτελέσματα στην επικοινωνία, λεκτική και μη, στην ομαλή ένταξή τους στο σχολείο και στο κοινωνικό σύνολο καθώς και στην καθημερινή γενική λειτουργικότητά τους. Η εφαρμοσμένη ανάλυση της συμπεριφοράς βασίζεται στις γενικές αρχές του συμπεριφορισμού, όπου θεωρεί ότι η συμπεριφορά μας οφείλεται στη μάθηση και γι' αυτή χρησιμοποιεί την επιβράβευση και όχι την τιμωρία αλλά την αγνόηση, για τη μη επιθυμητή συμπεριφορά. Έχει αναλύσει τα στάδια ανάπτυξης των παιδιών χωρίς αυτιστική διαταραχή και τα τεμαχίζει σε μικρότερα στάδια για να διδάξει το παιδί με αυτισμό, προσαρμοσμένο πάντοτε στις ανάγκες του κάθε παιδιού. Περισσότερα για το ABA-Lovaas στον ιστοτόπο www.lovaas.com. Πηγή: ΔΙ.ΚΕ.Ψ.Υ-http://www.noesi.gr/

Διάγνωση, αξιολόγηση και αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών στο σχολείο

Διάγνωση, αξιολόγηση και αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών στο σχολείο

Του Ανδρέα Ν. Ζεργιώτη *

Ο όρος μαθησιακές δυσκολίες (learning disabilities) εισήχθη στην Αμερική το 1963 από τον Samuel Kirk στο Σικάγο. Εκεί ο Kirk, προτάσσοντας την παιδαγωγική διάσταση του όρου, ξεκαθάρισε ότι οι μαθησιακές δυσκολίες αναφέρονται σε μια εδική κατηγορία ατόμων και δεν οφείλονται σε αισθητηριακές ή διανοητικές αναπηρίες.

Προέβαλε ακόμα την αναγκαιότητα διαμόρφωσης ειδικών προγραμμάτων αποκατάστασης για τα άτομα που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό. Ο ίδιος το 1969, επικεφαλής ομάδας επιστημόνων, προσδιόρισε τις μαθησιακές δυσκολίες ως εξής: «Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες (learning disabilities) παρουσιάζουν διαταραχές σε έναν ή περισσότερους τομείς των ψυχοδιανοητικών τους διεργασιών, ιδιαίτερα δε κατά την απόκτηση και χρήση του προφορικού ή και του γραπτού λόγου. Οι διαταραχές αυτές επεκτείνονται και σε τομείς όπως της αντίληψης, της κατανόησης, της σκέψης, της δυνατότητας για ανάγνωση και ορθογραφία καθώς και σε αδυναμίες κατανόησης των μαθηματικών συμβόλων και πράξεων» (Δράκος 1998).

Αλλά και μετά την οριοθέτηση του προβλήματος των μαθησιακών δυσκολιών στην Αμερική, από τον S. Kirk, η αναζήτηση συνεχίστηκε και αναπτύχθηκε όπως ήταν φυσικό έντονος προβληματισμός για την έννοια και το περιεχόμενο του όρου «μαθησιακές δυσκολίες». Μέχρι σήμερα έχουν διατυπωθεί περισσότεροι από 40 ορισμοί σχετικά, που φαίνεται πάντως να έχουν τα εξής κοινά στοιχεία μεταξύ τους (Δράκος 1998):
- Ο όρος αναφέρεται σε μια ετερογενή ομάδα ατόμων
- Οι ακαδημαϊκές επιδόσεις των παιδιών με Μ.Δ. υστερούν σημαντικά από το μέσο όρο της τάξης τους και ο μαθητής δεν μπορεί να επωφεληθεί από το «κανονικό» εκπαιδευτικό πρόγραμμα του σχολείου
- Η ανάπτυξη βασικών δεξιοτήτων είναι ανομοιογενής στο άτομο
- Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο μαθητής χαρακτηρίζουν όλο το φάσμα της ζωής του και όχι μόνο τις ακαδημαϊκές του επιδόσεις
- Η διάγνωση πρέπει να αποκλείει άλλου τύπου δυσκολίες ή δυσλειτουργίες ως πρωταρχικές αιτίες, αλλά δεν αποκλείει την ταυτόχρονη εμφάνιση και άλλων δυσλειτουργιών ή διαταραχών
- Τα κριτήρια θα πρέπει να αναφέρονται στο παιδαγωγικό μοντέλο παρέμβασης 

Σύμφωνα με το Αmerican Council on Education, το National Adult Literacy and Learning Disabilities Center και την American Academy of Pediatrics και το National Center For Learning Disabilities (Coordinated Campaign for Learning Disabilities, CCLD) τα παρακάτω, δεν συνιστούν μαθησιακή δυσκολία :

- Διάσπαση προσοχής (ADD)*
- Υπερκινητικότητα (ADHD)*

...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

ΠΗΓΗ http://www.eduportal.gr

ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ

ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ

 

ΠΡΟΒΟΛΗ 

Ασφαλείς διακοπές για τα παιδιά στη θάλασσα και στο βουνό

Είναι αποδεδειγμένο ότι τα περισσότερα παιδικά ατυχήματα συμβαίνουν το καλοκαίρι. Την εποχή αυτή κλείνουν τα σχολεία και αυτό σημαίνει περισσότερος ελεύθερος χρόνος για τα παιδιά, συχνά χωρίς επιτήρηση. Είναι επίσης εποχή διακοπών στο βουνό ή στη θάλασσα.

Για το λόγο αυτό, πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας, όσο το δυνατόν νωρίτερα, να αναγνωρίζουν τους κινδύνους και να προφυλάσσονται από αυτούς. Ασφάλεια όμως, δε σημαίνει υπερπροστασία. Η υπερπροστασία συχνά προκαλεί το αντίθετο αποτέλεσμα.

Ασχέτως προορισμού, οι διακοπές προϋποθέτουν συχνές μετακινήσεις. Τα παιδιά πρέπει πάντα, να κάθονται στο πίσω κάθισμα σωστά δεμένα. Οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και τα μαγαζιά με αξεσουάρ αυτοκινήτων, μπορούν να ενημερώσουν για το κάθισμα ή τη ζώνη ασφαλείας που χρειάζεται ένα παιδί ανάλογα με το ύψος και το βάρος του, για να ταξιδεύει με ασφάλεια.

Διακοπές στην θάλασσα

• Το κολύμπι σώζει ζωές. Ας μάθουμε στα παιδιά μας να κολυμπούν σωστά από την πιο μικρή ηλικία.
• Ποτέ να μην αφήνουμε τα παιδιά μας κοντά στο νερό χωρίς επίβλεψη, ακόμα και αν ξέρουν να κολυμπούν.
• Να μην βασιζόμαστε σε φουσκωτά αντικείμενα, π.χ. μπρατσάκια, κουλούρες κλπ. για την ασφάλεια των παιδιών μας.
• Ποτέ να μην κολυμπάνε τα παιδιά μας με γεμάτο στομάχι.
• Είναι επικίνδυνο το κολύμπι σε πολύ ταραγμένη θάλασσα και σε περιοχές όπου υπάρχει δυνατό θαλάσσιο ρεύμα.
• Όταν τα παιδιά ασχολούνται με τα θαλάσσια αθλήματα και όταν βρίσκονται σε σκάφη, να φροντίζουμε να φοράνε πάντα εγκεκριμένα σωσίβια και να ακολουθούν τους κανόνες ασφαλείας.
• Να μάθουμε στα παιδιά να μην κάνουν βουτιές, αν δεν σιγουρευτούν πρώτα, ότι τα νερά είναι βαθιά και δεν υπάρχουν εμπόδια.
• Ο ήλιος είναι πολύ επικίνδυνος. Πάντα καπέλο, άσπρη μπλούζα και αντηλιακή προστασία στα παιδιά μας. Να αποφεύγουμε την παραμονή στον ήλιο μεσημεριανές ώρες.
• Εάν τα παιδιά ψαρεύουν, ας τους μάθουμε τη σωστή χρήση του εξοπλισμού (ψαροντούφεκο, καλάμι, καθετή κλπ.) και να αναγνωρίζουν τα δηλητηριώδη ψάρια. Τα μεγαλύτερα παιδιά που κάνουν υποβρύχιο ψάρεμα πρέπει να ακολουθούν πιστά τους κανόνες ασφαλείας, να είναι πάντα συνδεδεμένα με την ειδική σημαδούρα για να διακρίνονται από διερχόμενα σκάφη και να είναι πάντα συνοδευόμενα.
• Εφόσον υπάρχουν μικρά παιδιά σε σπίτι με πισίνα, τότε η πισίνα πρέπει να είναι σωστά περιφραγμένη.

Διακοπές στο βουνό

• Να μάθουμε στα παιδιά να αναγνωρίζουν τα δηλητηριώδη έντομα και ερπετά της περιοχής και πώς να αποφεύγουν ατυχήματα που προέρχονται από αυτά. Να αποφεύγουν να περπατούν μέσα σε ψηλά χόρτα, αλλιώς να κάνουν θόρυβο για να απομακρύνονται τα φίδια που μπορεί να κρύβονται σε αυτά. Να μην χώνουν τα χέρια τους σε χαραμάδες και κάτω από πέτρες, γιατί εκεί μπορεί να βρίσκονται φίδια και δηλητηριώδη έντομα όπως οι σκορπιοί.
• Να μάθουμε στα παιδιά ότι γενικά τα ζώα γίνονται επικίνδυνα όταν αισθάνονται ότι απειλούνται, είναι άρρωστα ή προστατεύουν τα μικρά τους, την τροφή τους, την κατοικία τους, ακόμα και το αφεντικό τους. Κατά κανόνα τα παιδιά πρέπει να μάθουν να σέβονται όλα τα ζώα.
• Στην εξοχή τα παιδιά μπορεί να συναντήσουν ζώα μη κατοικίδια, όπως τσοπανόσκυλα, μουλάρια, γαϊδούρια κ.α. που δεν είναι συνηθισμένα σε κόσμο. Στην περίπτωση αυτή, θέλει προσοχή εκ μέρους των παιδιών για να μην προκληθούν σοβαρά ατυχήματα.
• Να βεβαιωθούμε ότι στην περιοχή δεν υπάρχουν ποτάμια, πηγάδια, στέρνες και άλλα μέρη αποθήκευσης νερού. Σε περίπτωση που υπάρχουν, να εξηγήσουμε την επικινδυνότητά τους στα παιδιά και να τα αποτρέψουμε να παίζουν δίπλα τους.
• Τα παιδιά μακριά από σπίρτα, φωτιά και γκαζάκια. Όταν κρίνουμε ότι είναι πλέον ώριμα και υπεύθυνα, να τους μάθουμε πώς να τα μεταχειρίζονται σωστά.
• Να βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχουν δηλητηριώδη φυτά στην περιοχή π.χ. μανιτάρια, και ας μάθουμε στα παιδιά μας να τα αναγνωρίζουν και να μην τα αγγίζουν.
• Να προσέχουμε τις καλοκαιρινές καταιγίδες. Ας μάθουμε στα παιδιά μας να μην στέκονται κάτω από δέντρα και ηλεκτρικά καλώδια και να μην κολυμπούν, όταν πέφτουν κεραυνοί.

Οι διακοπές στο βουνό είναι ιδανικές για πεζοπορία, ποδηλασία, rafting και άλλα αθλήματα. Για να αποφύγουμε τα ατυχήματα πρέπει πάντα τα παιδιά μας να έχουν τη σωστή εξάρτηση:

       α) στην πεζοπορία κατάλληλα υποδήματα και καπέλο,

       β) στην ποδηλασία κράνος ασφαλείας και σωστά παπούτσια,

       γ) στο rafting εγκεκριμένα σωσίβια και κράνος.

Γενικά όλα τα αθλήματα του βουνού, όπως αναρρίχηση, ανάβαση, ελεύθερη πτώση κλπ. καλό είναι να γίνονται σε οργανωμένες ομάδες υπό την επιτήρηση ειδικών, να ακολουθούνται αυστηρά οι κανόνες ασφαλείας και να χρησιμοποιείται ο κατάλληλος εξοπλισμός.

Όπου και να είμαστε στις διακοπές, να μάθουμε στα παιδιά μας να αποφεύγουν τις αλλοιωμένες τροφές, τα λιωμένα παγωτά και τα ληγμένα προϊόντα. Με τις υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες υπάρχει μεγάλος κίνδυνος δηλητηρίασης. Δε βάζουμε ποτέ πίσω στην κατάψυξη τρόφιμα που έχουν ήδη αποψυχθεί.

Τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους μας. Δυστυχώς όμως, είναι τόσο απλά που παραβλέπονται. Όλοι πιστεύουμε ότι δεν θα συμβούν σε εμάς και επαναπαυόμαστε, με αποτέλεσμα να έχουμε πολλά ατυχήματα κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.

Ας μην ξεχνάμε ότι για τα μικρά παιδιά πρέπει να υπάρχει πάντα σωστή επίβλεψη.

ΠΗΓΗ http://www.babyzone.gr-www.pedtrauma.gr